Воқеан вожаи ваҳдат барои ҳар як халқу миллат мафҳуми пурарзиш мебошад, чунки дар тамоми давраҳои таърих мардуми олам танҳо бо тавассути ваҳдату ҳамдигарфаҳмӣ бақои миллати хешро таъмин намудаанд. Ваҳдат неъмати гаронбаҳо буда, таҳкими давлат ва наҷоти миллат дар ҳар давру замон мебошад. Ваҳдат - ҳамдилӣ, ҳамбастагӣ, ҳамсадоӣ, меҳру муҳаббату самимияти инсонҳои ҳар як сарзамин маҳсуб меёбад. Дар замони соҳибистиқлолии кишвар вожаи ваҳдат муҳиммияти хосаро касб намудааст. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ин хусус чунин баён намудаанд: «Ваҳдати миллӣ хамчун падидаи нодири даврони соҳибистиқлолии кишвар барои сарҷамъ намудани миллати дар ҳоли парокандашавӣ қарордоштаи тоҷик ва аз вартаи нестӣ раҳои бахшидани давлати навини тоҷикон нақши басо бузургро иҷро кард».