Терроризм ва экстремизм яке аз зуҳуроти номатлубест, ки тамоми сайёраро ба ташвиш овардааст. Махсусан дар асре, ки инсон ба кайҳон меравад, инсон зеҳни сунъӣ месозад, зиндагиву тараққиёт рӯ ба авҷ аст ва ҳатто то ҳафтум осмон парчами илмро парафшон мекунад, аммо мутаассифона, ҳолиё ҳастанд нафароне, ки мехоҳанд оташи ҷанг бештар афрӯхта шавад, дӯстиву бародарӣ аз миён биравад ва ҳатто бародарон дар симои якдигар душмани ҷони худро бубинад, чӣ басо хонаҳо сӯхта шаванд ва кӯдакон кушта. Ин амали нангинро онҳо барои шараф медонанд ва бе ягон фикру андеша ба он даст мезананд. Барҳақ Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон онҳоро ба силоҳи ҳастаӣ монанд кардаанд, ки агар истифода бишавад, ҳеҷ касро зиндаву саломат намегузоранд.