Дар Донишгоҳи давлатии Кӯлоб ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ бо мақсади татбиқи сиёсати иҷтимоии Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон ва дар пайравӣ аз таъкидоти инсонмеҳваронаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон вохӯрии ректори донишгоҳ, дотсент Сафарзода Мунир Ватан бо донишҷӯёни ятими кулли муассиса баргузор гардид. Ин чорабинӣ дар доираи таҷлили ҷашни 34-умин солгарди Истиқлолияти давлатӣ сурат гирифта, ҳамчун нишонаи дастгирии иҷтимоии қишри эҳтиёҷманд, бахусус донишҷӯёни ятим арзёбӣ мегардад.

Имрӯз, 8 сентябри соли 2025, дар Боғи фарҳангӣ-фароғатии ба номи Сайдалӣ Вализодаи Донишгоҳи давлатии Кӯлоб ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ дар ҳошияи истиқбол аз 34-умин солгарди Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон майдончаи варзишӣ пас аз корҳои таъмиру навсозӣ бо иштироки васеи ҳайати меҳмонон мавриди истифода қарор дода шуд. Дар маросими ифтитоҳи иншооти варзишӣ роҳбари гурӯҳи кории Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон дар шаҳри Кӯлоб, вазири нақлиёти кишвар Азим Иброҳим, раиси шаҳри Кӯлоб Назарзода Бахтиёр, муовини раиси вилояти Хатлон Қурбонзода Амирхон, сардори Хадамоти алоқаи назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон Исфандиёри Саъдулло, вакили Маҷлиси намояндагони Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон Ҳакимзода Шариф, ректори донишгоҳ, дотсент Сафарзода Мунир Ватан, ҳайати раёсат, устодону донишҷӯён ва намояндагони воситаҳои ахбори омма иштирок намуданд.

Мардуми шарифи Тоҷикистон хуб дарк мекунанд, ки истиқлолият ва озодӣ арзиши бисёр бебаҳо дар ҳаёти ҳар як шахси бонангу баори Ватан мебошад. Тули 34 сол аст, ки Суруди миллӣ ва Парчами давлатии мо дар саросари Тоҷикистон ва берун аз хоки он дар чорабиниҳои фарҳангию варзишӣ, маросиму чорабиниҳои сатҳи олӣ ва дигар маъракаҳои муҳим баланд садо дода, партавфишонӣ намуда,  Тоҷикистонро ба ҷаҳониён муаррифӣ менамояд. Истиқлол волотарин ва пурарзиштарин дастоварди давлату миллати тоҷдори тоҷик аст.

Ҳаёт,  роҳи илмии паймуда ва фаъолияти меҳнатии доктори илми филология, профессори кафедраи назария ва адабиёти навини форсӣ-тоҷикии Донишгоҳи миллии Тоҷикистон Кӯчарзода Аламхон барои наслҳои ҷавон бағоят шавқангез ва ибратомӯз аст.  Ёд дорам, аввали моҳи сенябри соли 1991, ҳангоми дар курси дуюми факултети забон ва адабиёти тоҷики Донишгоҳи давлатии Кӯлоб ба номи Абуабдуллоҳи Рӯдакӣ таҳсил карданам, нахустин бор бо устод Кӯчарзода Аламхон вохӯрдам. Ӯ бо тамкину оромии ба худ хос вориди синфхона гашта, ба мо донишҷӯёни кунҷков худро шиносонд ва бохабарамон карданд, ки аз ин пас ба мо аз фанни “Назмшиносӣ” дарс мегӯянд. Устод пеш аз оғози дарс таъкид карданд, ки фанни “Назмшиносӣ” аз шохаҳои муҳимми илми адабиётшиносӣ буда, омӯзиши ҷиддиро талаб мекунад.

Имрӯз, 8 сентябри соли 2025, дар фазои сулҳу суботи пойдори кишвари маҳбубамон - Тоҷикистони азиз, дар шаҳри бостонии Кӯлоб 34-солагии Истиқлолияти давлатӣ бо шукуҳу шаҳомати хоса таҷлил гардид. Ин чорабинии фарҳангию сиёсӣ бо иштироки васеи сокинон, меҳмонон ва намояндагони сохторҳои гуногун дар сатҳи баланд баргузор шуд.

Забони давлатӣ яке арзишҳои бузурги миллӣ, нишонаи Истиқлолият ва таҷассумгари таърихи миллати тоҷик маҳсуб меёбад. Забони тоҷикӣ ба ҳайси муҳимтарин унсури миллатсоз дар давраи Истиқлоли Тоҷикистон шукӯҳи тоза ва мақому мартабаи хос касб намуд. Дар яке аз суханрониҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъкид гардида буд: “Забон моли халқ, мероси миллат ва сармояи маънавии давлати соҳибистиқлол аст”. Ин ҷо сарвари давлат ба рисолати азалию асосии забони тоҷикӣ ишорат менамояд, ки он беш аз ҳазор сол халқи тоҷик ва фарҳангу тамаддуни онро ривоҷу инкишоф дода, то ба мо расонид. Аз ин рӯ, гиромидошт, эҳтиром ва таъмини тарғибу рушди ин забон вазифаи муҳимми наслҳои имрӯзу оянда мебошад.

Аз рӯзҳои аввали соҳибистиқлолӣ Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамчун як давлати навташкил ибтидои давлатдории навини худро бо муноқишаҳои дохилӣ оғоз намуд, ки ин моҷароҳо ба як кишвари навбунёд таъсири манфии сиёсӣ ва иқтисодӣ расониданд. Системаи идоракунӣ комилан фалаҷ шуда, ниҳодҳо ва муассисаҳо аз уҳдаи иҷрои вазифаҳои худ намебаромаданд. Аксари муҳаққиқон ва намояндагони соҳаҳои гуногун назари манфии худро иброз медоштанд, зеро вазъият бисёр номуташанниҷ буд. Халқи роҳгумзада ба сарваре ниёз дошт, ки онҳоро аз торикии ваҳшатнок берун орад. Истиқлолият нишонаи ҳувият ва озодӣ, ифтихор ва номус, рамзи саодат ва шарти бақои миллат, соҳибихтиёрӣ ва соҳибдавлатии тоҷикон аст. Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон давлати навини тоҷиконро бунёд гузошт.

Пешаи омӯзгорӣ аз замонҳои қадим мақоми баланд ва ҷойгоҳи вижа дошта, ҳамеша ҳамчун чароғи роҳнамо ва рамзи ахлоқу маърифат дар ҷомеа арзёбӣ мешуд. Омӯзгор - ин на танҳо фурӯғбахши илму дониш, балки тарбиятгари насли наврас ва ҳидоятгари маънавии ҷомеа аст. Маҳз заҳмату фидокорӣ, хоксорӣ ва меҳрубонии омӯзгорон сабабгори пешрафт ва рушди ҳар миллату давлат гардидааст. Дар таърихи илму маорифи тоҷик, шахсиятҳои зиёде бо зиндагии пурбаракати худ намунаи омӯзгори асил ва инсони комилро таҷассум намудаанд. Яке аз чунин шахсиятҳои барҷаста - устоди муҳтарам, шахсияти некусиришт ва омӯзгори варзида Ҳафизов Саидҷон Бобораҷабович мебошад, ки умри бобаракати худро сарфи таълиму тарбияи наслҳои шоистаи Ватан намудаанд.

Мардум, раият бузургтарин неруест, ки дар ҳамаи ҷабҳаи ҳаёт гуфтаву кардааш мондагор аст. Махсусан, назар, гуфтори онҳо, ки эҷодиёти даҳонии халқ ном дорад. Тамоми гуфтори халқ натиҷаи таҷрибаи андухтаи зиндагӣ буда, дорои фалсафаи бузург аст. Аз рӯзе ки худро шинохтам аз даҳони бузургсолорҳои худ мешунидам, ки «Вақте чашми инсон сер бошад, ҳамраҳаш баракат дорад». Дар назарам як гапи оддӣ буд ва онро назаре медонистам. Чун дар гирдоби фаъолияти пурпечутоб афтидаму бо зиёд нафарон кор кардам, арзиши ин сухан бароям рӯшан шуд. Бо он ки исботи ин суханро дар раванди фаъолияту рӯзгорам дидам, ҳазор маротиб аҳсану офарин ба раият хондам ва завқам дубора ба гуфтори халқӣ зиёд шуд. Наздики ду даҳсола аст, ки дар корзори мушкилу пурталотуми омӯзгорӣ ба сар мебараму бо ҳазорҳо дарку фаҳм будам, аз суҳбати чеҳраҳои асилу донишмандони фарҳехта баҳра бурдам, махсусан, бо чеҳраҳои намоёну пирони кор, аз ҷумла шоирону нависандагон, олимону омӯзгорони асил ва дигар табақоти шуҳратёри кишвар.